Verloskundige / An Fontijn

Nog voor ik naar de middelbare school ging wilde ik vroedvrouw worden. Zelf ben ik na een moeilijke bevalling in stuitligging geboren. Ik kende dat verhaal heel erg goed en was daardoor geïnteresseerd in de verloskunde. Toen nog dacht ik dat het ging om de kinderen. Nu na ruim 10 jaar weet ik dat het vooral gaat om de steun en support aan de zwangere, barende en kraamvrouw met haar partner en kring om haar heen.

Ik ben in 2004 afgestudeerd als vroedvrouw in België. Toen ik aan mijn opleiding begon wilde ik heel graag in Nederland werken in de eerste lijn. Door mijn relatie met een Dortenaar werd die droom wel makkelijk gerealiseerd.
Ik heb de eerste zes jaar in  twee verschillende eerste lijns praktijken in de Betuwe gewerkt. In die periode heb ik de basisecho opleiding afgerond.
Ook heb ik zelf twee hele leuke kinderen gekregen. De combinatie om te blijven werken in de eerste lijn en moeder zijn, werd erg moeilijk. Daarom heb ik de afgelopen zes jaar in het Albert Schweitzer ziekenhuis gewerkt als klinisch verloskundige. Door een aanvullende opleiding tot Physician assistant heb ik heel veel kennis en vaardigheden bij geleerd. Dat was heel erg goed voor mij en was een verrijking voor mijn vak. Toch miste ik door de grootheid van de zorg in het ziekenhuis de persoonlijke begeleiding. Dat is de reden dat ik nu weer met heel veel zin ga werken in de eerste lijn.

Mij kinderen, Levi (2007) en Rosanne (2009), zijn nu wat ouder en door de gunstige werktijden van mijn man is het werken in de eerst lijn weer mogelijk. De persoonlijke en daardoor ook warme aandacht die gegeven kan worden door een klein team is wat een zwangere, barende en kraamvrouw verdiend. Daarnaast maakt het mijn vak voor mezelf ook makkelijker. Ik kan, doordat ik de zwangere al een paar keer op het spreekuur heb gezien, veel beter aanvoelen wat zij en haar partner nodig hebben tijdens een bevalling. Dat geeft mij meer voldoening en is een positieve stimulans tijdens de baring.

Een bevalling is een kostbare levensveranderende situatie waar ik toeschouwer en coach mag zijn. Dat is een hele eer. Ik vind het dan ook belangrijk dat de zwangere vertrouwen krijgt in haar zorgverleners. Ook als een zwangerschap of bevalling anders loopt dan verwacht is deze vertrouwensband belangrijk.

Lees verder:

Terug